الهام صادقی؛ رضا قربانی نصرآبادی
چکیده
ماده آلی فعالیت میکروبی خاک را افزایش می‌دهد و غنی‌سازی مواد آلی با ریزجانداران موجب افزایش قابلیت دسترسی عناصر غذایی در مواد آلی می‌گردد. هدف این پژوهش، مطالعه اثر شوری، تلقیح قارچ صدفی پلوروتوس و بقایای گندم بر کربن آلی، سرعت تنفس میکروبی، تنفس ناشی از سوبسترا، کربن زیست‌توده میکروبی، شاخص قابلیت دسترسی به کربن و ضریب متابولیکی ...
بیشتر
ماده آلی فعالیت میکروبی خاک را افزایش می‌دهد و غنی‌سازی مواد آلی با ریزجانداران موجب افزایش قابلیت دسترسی عناصر غذایی در مواد آلی می‌گردد. هدف این پژوهش، مطالعه اثر شوری، تلقیح قارچ صدفی پلوروتوس و بقایای گندم بر کربن آلی، سرعت تنفس میکروبی، تنفس ناشی از سوبسترا، کربن زیست‌توده میکروبی، شاخص قابلیت دسترسی به کربن و ضریب متابولیکی بود. آزمایش به صورت طرح پایه کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل و در سه تکرار در شرایط آزمایشگاهی انجام شد. فاکتورها شامل سه سطح شوری (0، 8 و 15 دسی‌زیمنس بر متر)، دو سطح مایه‌زنی پلوروتوس (0 و 5 درصد) و دو سطح بقایای گیاهی (0 و 1 درصد وزنی/وزنی) بود. نتایج نشان داد مایه‌زنی پلوروتوس و افزودن بقایای گندم باعث افزایش کربن آلی (98%)، سرعت تنفس میکروبی (90%)، تنفس ناشی از سوبسترا (%69) و کربن زیست‌توده میکروبی (%79) و کاهش ضریب متابولیکی (%6) خاک گردید. در مقابل شوری باعث کاهش تنفس (%78)، کربن زیست‌توده میکروبی (%81)، و قابلیت دسترسی به کربن (%23) شد. کمترین و بیشترین میزان فعالیت و زیست‌توده میکروبی به ترتیب در خاک شور تیمار نشده با بقایای گندم و پلوروتوس (S2F0R0) و در خاک غیرشور تیمار شده با بقایای گندم غنی‌شده با پلوروتوس (S0F1R1) مشاهده شد. نتایج نشان داد که در خاک‌های شور با محدودیت کربن آلی، افزایش سطح ماده آلی و غنی‌سازی آن با قارچ پلوروتوس، می‌تواند منجر به افزایش فعالیت میکروبی خاک گردد.
