تغذیه گیاه، حاصلخیزی خاک و کودها
مسعود شاهرخی؛ سعید شفیعی؛ حسین شکفته؛ شاپور کوهستانی
چکیده
به‌منظور بررسی تأثیر کربن فعال بر توزیع مقدار بور در اندام‌های مختلف گیاهان تحت تنش آب آبیاری حاوی بور، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در شرایط گلخانه‌ای در دانشکده کشاورزی دانشگاه جیرفت اجرا شد. تیمارها شامل 3 نوع گیاه (خیار سبز، گوجه‌فرنگی و بادمجان)، 3 سطح غلظت بور در آب آبیاری (03/0، 5/2 و 5 میلی‌گرم بر لیتر) از ...
بیشتر
به‌منظور بررسی تأثیر کربن فعال بر توزیع مقدار بور در اندام‌های مختلف گیاهان تحت تنش آب آبیاری حاوی بور، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در شرایط گلخانه‌ای در دانشکده کشاورزی دانشگاه جیرفت اجرا شد. تیمارها شامل 3 نوع گیاه (خیار سبز، گوجه‌فرنگی و بادمجان)، 3 سطح غلظت بور در آب آبیاری (03/0، 5/2 و 5 میلی‌گرم بر لیتر) از منبع اسید بوریک و 4 سطح کربن فعال (صفر، 1، 2 و 3 درصد خاک) بودند؛ بنابراین این آزمایش 36 تیمار داشت که با لحاظ نمودن 3 تکرار در مجموع 108 واحد آزمایشی وجود داشت. گیاهان به مدت 60 روز تحت تیمارها قرار گرفتند و پس سپری شدن زمان مذکور گیاهان برداشت و بعد از آماده‌سازی نمونه‌های برداشت شده در آنها غلظت فلزات (بور، آهن، روی، مس و منگنز) اندازهگیری گردید. نتایج به دست آمده نشان داد که با افزایش غلظت بور در تیمارها، غلظت عناصر مس (76/14 درصد) و آهن (45/4 درصد) در اندام هوایی گیاهان افزایش ولی غلظت عناصر منگنز (72/9 درصد) و روی (02/47 درصد) کاهش یافت. در مورد اثر کربن فعال نیز نتایج نشان دادند که با افزایش مقدار کربن فعال در تیمارها غلظت عنصر روی (41/63 درصد) در اندام هوایی گیاهان کاهش و در مقابل مقدار آهن (21/12 درصد) افزایش داشت. با افزودن کربن فعال، به دلیل تخلخل، سطح ویژه زیاد و اثر گروه‌های عاملی، بور موجود آب آبیاری به دلیل جذب توسط کربن فعال، کاهش یافته و در نتیجه مقدار جذب و انباشت بور در اندام هوایی گیاهان کاهش یافت. احتمالاً استفاده از 2 تا 3 درصد کربن فعال می‌تواند اثر مسمومیت بور آب آبیاری تا حد قابل قبولی کاهش دهد.
محمد ادیب؛ نفیسه رنگ زن؛ امیر ناصرین
چکیده
بخش کشاورزی بزرگترین مصرف کننده آب است. بهبود روش‌های آبیاری راهکار مناسبی جهت افزایش کارآیی پایین مصرف آب در مزارع و در نتیجه، کاهش بحران آب در مناطق نیمه خشک می‌باشد. با توجه به مصرف بالای آب در مزارع نیشکر و همچنین کمبود و افت کیفیت آب رودخانه‌ها، این پژوهش جهت بررسی تأثیر روش‌های آبیاری کامل (مرسوم)، آبیاری جویچه‌ای یک در میان ...
بیشتر
بخش کشاورزی بزرگترین مصرف کننده آب است. بهبود روش‌های آبیاری راهکار مناسبی جهت افزایش کارآیی پایین مصرف آب در مزارع و در نتیجه، کاهش بحران آب در مناطق نیمه خشک می‌باشد. با توجه به مصرف بالای آب در مزارع نیشکر و همچنین کمبود و افت کیفیت آب رودخانه‌ها، این پژوهش جهت بررسی تأثیر روش‌های آبیاری کامل (مرسوم)، آبیاری جویچه‌ای یک در میان ثابت و متغیر بر توزیع شوری و غلظت عناصر فسفر و پتاسیم در محل کف، میانه و بالای پشته در ابتدا، وسط و انتهای جویچه، به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی انجام شد. نتایج نشان داد روش کم‌آبیاری جویچه‌ای یک در میان ثابت بیشترین تأثیر را بر تغییرات شوری خاک داشته و موجب کاهش شوری به میزان 9 درصد در مقایسه با روش آبیاری کامل گردید. از نظر تغییرات مکانی، کمترین میزان شوری در کف و ابتدای جویچه‌ها مشاهده شد. تغییر روش آبیاری از روش ثابت به یک درمیان تأثیرمعنی داری بر میزان فسفر قابل جذب نداشت. بیشترین مقدار فسفر در قسمت میانی پشته‌ها به میزان 47/2 میلی‌گرم در کیلوگرم گزارش گردید. تغییرات پتاسیم خاک مستقیماً تحت تأثیر روش آبیاری قرار نداشت. اگرچه، بیشترین مقدار آن در کف جویچه‌ها مشاهده شد. به طور کلی، از نظر مقدار شوری و غلظت عناصر فسفر و پتاسیم، بالای پشته‌ها، در هر سه روش آبیاری، محل مناسبی برای کشت گیاه نخواهد بود. با توجه به برتری روش‌های کم آبیاری به ویژه جویچه‌ای یک در میان ثابت، در افزایش کارآیی مصرف آب، استفاده از آنها به جای روش مرسوم توصیه می‌گردد.
بیوشیمی، بیولوژی و بیوتکنولوژی خاک
المیرا لطفی؛ مجید باقرنژاد؛ نجف علی کریمیان؛ مهدی زارعی
چکیده
ریزجانداران می توانند به رشد بهتر گیاه بویژه در شرایط تنش های محیطی کمک کنند. به منظور بررسی اثر قارچ میکوریز آربوسکولار، باکتری و تنش خشکی بر کلنیزاسیون ریشه و جذب عناصر غذایی کم مصرف، آزمایش گلخانه‌ای به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار انجام شد. فاکتورها شامل قارچ میکوریز آربوسکولار در دو سطح (در حضور و عدم ...
بیشتر
ریزجانداران می توانند به رشد بهتر گیاه بویژه در شرایط تنش های محیطی کمک کنند. به منظور بررسی اثر قارچ میکوریز آربوسکولار، باکتری و تنش خشکی بر کلنیزاسیون ریشه و جذب عناصر غذایی کم مصرف، آزمایش گلخانه‌ای به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار انجام شد. فاکتورها شامل قارچ میکوریز آربوسکولار در دو سطح (در حضور و عدم حضور قارچ گلوموس اینترادیسز)، باکتری در دو سطح (در حضور و عدم حضور باکتری سودوموناس فلورسنس)، تنش خشکی در چهار سطح (بدون تنش، تنشFC 75%، تنش FC50% و تنشFC 25%) بود. در تیمارهای تلقیح نشده میکروبی، تنش خشکی 25 درصد رطوبت ظرفیت مزرعه وزن تر و خشک اندام هوایی را بطور معنی داری کاهش داد در حالیکه تغییرات سایر پارامترهای مورد اندازه گیری معنی دار نبود. در تیمارهای قارچی در هر سطح تنش خشکی، درصد کلنیزاسیون ریشه بطور معنی داری در مقایسه با تیمارهای تلقیح نشده قارچی بالاتر بود. بالاترین درصد کلنیزاسیون ریشه گیاه در تیمارهای کاربرد همزمان قارچ و باکتری بدست آمد. کاربرد همزمان قارچ و باکتری کلیه پارامترهای مورد اندازه گیری را به جز جذب آهن تا سطح 50 درصد رطوبت ظرفیت مزرعه در مقایسه با تیمارهای تلقیح نشده با قارج و باکتری افزایش معنی دار داد.
بیوشیمی، بیولوژی و بیوتکنولوژی خاک
شایان شریعتی؛ حسینعلی علیخانی؛ احمد علی پوربابائی؛ فاطمه شریعتی
دوره 37، شماره 1 ، شهریور 1393، ، صفحه 93-107
چکیده
توانایی باکتری افزاینده رشد گیاه سودوموناس فلورسنس در افزایش عملکرد و جذب عناصر غذایی گیاه ذرت انجام گردید. بدین منظور از موادیمانند نانوذره مزوپورسیلیسی، ورمیکمپوست، بنتونیت و ترکیبی از این سه ماده به عنوان حامل بهرهگیری کرده و پس از نگهداری زادمایهها به مدت شش ماه، برای کشت گیاه زادمایه ها به دو روش مایهزنی به خاک و ...
بیشتر
توانایی باکتری افزاینده رشد گیاه سودوموناس فلورسنس در افزایش عملکرد و جذب عناصر غذایی گیاه ذرت انجام گردید. بدین منظور از موادیمانند نانوذره مزوپورسیلیسی، ورمیکمپوست، بنتونیت و ترکیبی از این سه ماده به عنوان حامل بهرهگیری کرده و پس از نگهداری زادمایهها به مدت شش ماه، برای کشت گیاه زادمایه ها به دو روش مایهزنی به خاک و بذر مورد بهرهبرداری قرار گرفتند. آزمایش در قالب طرح بلوکهای کاملا تصادفی با سه تکرار، 3 تیمار زادمایه و 2 تیمار کودی دی آمونیوم فسفات، سوپرفسفات ساده و شاهد ( فاقد کود فسفره) به دو روش مایهزنی به خاک و بذر انجام شد. پس از گذشت 60 روز از رشد گیاه ذرت برخی شاخصهای رشد گیاه و غلظت برخی عناصر اندام هوایی گیاه اندازهگیری شد. نتایج نشان داد زادمایه باکتری سودوموناس فلورسنس به ترتیب 74، 46 و 1/22 درصد میزان فسفر اندام هوایی، عملکرد کل و کلروفیل را بهطور معنیداری نسبت به گیاه شاهد افزایش داد (05/0 >P) اما تفاوت معنیداری با تیمارهای کود فسفری نشان نداد(P>0.05). زادمایه بر پایه ورمیکمپوست توانست بهطور معنیداری آهن و روی اندام هوایی را به ترتیب 114 و 6/53 درصد نسبت به گیاه شاهد افزایش دهد(05/0 >P). مقایسات ارتوگونال بین دو روش مایهزنی به بذر و خاک نشان داد که در فاکتور فسفر اندام هوایی در رویه 5 درصد روش مایهزنی به بذر شایستهتر بوده و در دیگر فاکتورها تفاوتمعنیداری بین این دو روش دیده نشد(05/0 >P).
