ناصر رشیدی؛ عبدالامیر معزی؛ افراسیاب راهنما
چکیده
تنش شوری یکی از عوامل محدود کننده رشد و تولید پسته در خاک-های مناطق خشک و نیمه خشک ایران می‌باشد. هدف از این پژوهش بررسی تأثیر سولفات پتاسیم بر ویژگی‌های رویشی، رنگدانه‌های فتوسنتزی، پرولین، قندهای محلول و جذب سدیم و پتاسیم توسط دانهال پسته (Pistacia vera L.) رقم بادامی ریز زرند در شرایط تنش شوری بود. این پژوهش در گلخانه به‌صورت فاکتوریل ...
بیشتر
تنش شوری یکی از عوامل محدود کننده رشد و تولید پسته در خاک-های مناطق خشک و نیمه خشک ایران می‌باشد. هدف از این پژوهش بررسی تأثیر سولفات پتاسیم بر ویژگی‌های رویشی، رنگدانه‌های فتوسنتزی، پرولین، قندهای محلول و جذب سدیم و پتاسیم توسط دانهال پسته (Pistacia vera L.) رقم بادامی ریز زرند در شرایط تنش شوری بود. این پژوهش در گلخانه به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی و در سه تکرار انجام شد. فاکتورهای آزمایشی شامل شوری آب آبیاری (در 3 سطح شامل قابلیت هدایت الکتریکی 65/0 دسی‌زیمنس بر متر یا شاهد، 5 و 10 دسی‌زیمنس بر متر) و کاربرد پتاسیم (در 3 سطح شامل بدون کاربرد یا شاهد، 150 و 250 میلی‌گرم بر کیلوگرم خاک) بودند. نتایج نشان داد با افزایش تنش شوری در خاک، سطح برگ، وزن خشک وزن خشک ریشه و شاخساره، غلظت کلروفیلهای a، b و کل و مقدار پتاسیم جذب شده در ریشه و شاخساره کاهش یافت. مقدار کاروتنوئیدها، پرولین، قندهای محلول و غلظت سدیم ریشه و شاخساره افزایش یافت. کاربرد هر دو سطح پتاسیم سبب افزایش معنی‌دار سطح برگ (به‌ترتیب 8/7 و 8/1 درصد)، وزن خشک ریشه (21/2 و 20/0 درصد) و شاخساره (21/3 و 19/9 درصد)، کلروفیل کل (10/0 و 7/8 درصد)، کاروتنوئیدها (32/2 و 35/7 درصد)، پرولین (21/1 و 14/4 درصد)، غلظت پتاسیم ریشه (1/44 و 2/56 درصد) و شاخساره (11/0 و 26/9 درصد) و مقدار پتاسیم جذب شده در ریشه و شاخساره شد. بنابراین،، مدیریت تغذیه پتاسیم میتواند برای کاهش پیامدهای منفی تنش شوری در دانهال‌های پسته مورد توجه قرار گیرد.
بیوشیمی، بیولوژی و بیوتکنولوژی خاک
مریم طالبی اتویی؛ محسن علمائی؛ رضا قربانی نصرآبادی؛ سید علیرضا موحدی نائینی
چکیده
برای بررسی پیامد کاربرد باکترییهای بردبار به نمک، زغال زیستی و گچ بر پاسخهای آنزیمی و ناآنزیمی جو در تنش شوری، آزمایشی با طرح کاملا تصادفی بهگونه فاکتوریل با سه تکرار در گلخانه در سال 1395-96 انجام شد. تیمارهای پژوهش 1) جدایههای باکتریای بردبار به نمک (بدون باکتری،T0، باکتری megaterium Bacillus (T5)، باکتری licheniformis Bacillus (T17))، 2) بیوچار ...
بیشتر
برای بررسی پیامد کاربرد باکترییهای بردبار به نمک، زغال زیستی و گچ بر پاسخهای آنزیمی و ناآنزیمی جو در تنش شوری، آزمایشی با طرح کاملا تصادفی بهگونه فاکتوریل با سه تکرار در گلخانه در سال 1395-96 انجام شد. تیمارهای پژوهش 1) جدایههای باکتریای بردبار به نمک (بدون باکتری،T0، باکتری megaterium Bacillus (T5)، باکتری licheniformis Bacillus (T17))، 2) بیوچار (0 و 5% وزنی/وزنی) و 3) آبشویی خاک (بدون آبشویی و آبشویی) و 4) کاربرد گچ (0و50 درصد نیاز گچی) بود. نتایج این پژوهش نشان داد که بهکارگیری باکتری و زغال زیستی مایه کاهش کارایی آنزیمهای آنتیاکسیدانی در گیاه جو میشود. این کاهش در تیمارهای آبشویی شده بیشتر بوده است. همچنین گیاهان مایهزنی شده با هردو باکتری، دارای بیشترین غلظت پـرولین بودند که این اندازه در باکتریT17 (Bacillus licheniformis) وهمراه با زغال زیستی و گچ به گونه چشمگیری بیشتر بوده است. بهرهگیری از بهساز زغال زیستی، گچ و مایهزنی با جدایه‌ها مایه افزایش پایداری پرده یاختهای شده است که بیشترین افزایش در تیمارهای مایهزنی شده با جدایه باکتریT17 Bacillus licheniformiدرخاک آبشویی شده با 50% نیاز گچی دیده شد. رویهمرفته این پژوهش نشان داد که بهرهگیری از زغال زیستی، گچ و باکتریهای بردبار در برابر نمک، میتواند ابزار کارایی در کاهش پیامد بد شوری بر گیاه شود.
