علی منصفی؛ مجتبی نوروزی مصیر؛ یزدان ایزدی
چکیده
استفاده از خاکورزی حفاظتی همزمان باکاربرد روشهای مدیریتی مناسب همچون حفظ بقایا، استفاده ازتناوب صحیح و کنترل علفهای هرز سبب پایداری خاکدانهها، جلوگیری ازتخریب ساختمان خاک و افزایش مادهآلی خاک می-شود. بنابراین تغییر روش خاکورزی ازسامانههای مرسوم به حفاظتی بویژه در چرخههای تناوب گیاهان، اجتنابناپذیر است. پژوهش حاضر ...
بیشتر
استفاده از خاکورزی حفاظتی همزمان باکاربرد روشهای مدیریتی مناسب همچون حفظ بقایا، استفاده ازتناوب صحیح و کنترل علفهای هرز سبب پایداری خاکدانهها، جلوگیری ازتخریب ساختمان خاک و افزایش مادهآلی خاک می-شود. بنابراین تغییر روش خاکورزی ازسامانههای مرسوم به حفاظتی بویژه در چرخههای تناوب گیاهان، اجتنابناپذیر است. پژوهش حاضر بهمنظور بررسی سامانههای خاکورزی (چهار تیمار شخم شامل ZT-ZT: بدون شخم-بدون شخم؛ ZT-CT: بدون شخم-شخم متعارف؛ CT-CT: شخم متعارف-شخم متعارف و CT-ZT: شخم متعارف- بدون شخم) و چهارتیمار مدیریت علفهای هرز (شامل W1: کنترل؛ W2: نیکوسولفورون پسرویشی+وجیندستی در کشت ذرت و متریبیوزین پسرویشی+وجیندستی در کشت گندم؛ W3: آترازین پیشکاشت+نیکوسولفورون پسرویشی در کشت ذرت و کلودینافوپ پسرویشی+بوموکسینیل+امسیپ پسرویشی در کشت گندم؛ W4: بقایای گندم بهصورت مالچ+نیکوسولفورون پسرویشی در کشت ذرت و بقایای ذرت بهصورت مالچ+متریبیوزین در کشت گندم) بر برخی ویژگیهای فیزیکی و شیمیایی عمقهای خاک (D1: 0-15 و D2: 15-30 سانتیمتر) در تناوب ذرت-گندم طی سال زراعی 1401-1400 در اراضی مرکز خدمات کشاورزی شاوور شهرستان شوش بهصورت اسپلیتفاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با سهتکرار و در مجموع 96 نمونه اجرا شد. نتایج حاکی از تاثیر معنیدار برهمکنش تیمارهای مورد بررسی بر تمام صفات مورد مطالعه به جز pH خاک بود. کمترین مقدار چگالی ظاهری خاک در تیمار CT-ZT×W4×D1 با میانگین 390/1 گرم بر سانتیمتر مکعب مشاهده شد، همچنین هدایت هیدرولیکی خاک در تیمار CT-CT×W3×D1 در بیشترین مقدار خود (با میانگین 994/0 سانتیمتر در ساعت) بود. بالاترین مقدار مادهآلی خاک (771/0 درصد) و عناصر فسفر و پتاسیم (بهترتیب 96/13 و 7/234 میلیگرم بر کیلوگرم) نیز از تیمار ZT-ZT×W4×D1 حاصل شد.
علی منصفی
چکیده
افزایش پایداری علفکشها در خاک ممکن است به اندازهای باشد که به گیاهان زراعی در تناوبهای بعدی خسارت وارد نماید. ویژگیهای خاک میتوانند بر پایداری علفکشهای پیشرویشی و پسرویشی که به نحوی به محیط خاک وارد میشوند، تأثیر بسزایی داشته باشند. لذا آزمایشی گلدانی در قالب فاکتوریل در طرح پایه کاملاً تصادفی در 3 تکرار با تیمارهای ...
بیشتر
افزایش پایداری علفکشها در خاک ممکن است به اندازهای باشد که به گیاهان زراعی در تناوبهای بعدی خسارت وارد نماید. ویژگیهای خاک میتوانند بر پایداری علفکشهای پیشرویشی و پسرویشی که به نحوی به محیط خاک وارد میشوند، تأثیر بسزایی داشته باشند. لذا آزمایشی گلدانی در قالب فاکتوریل در طرح پایه کاملاً تصادفی در 3 تکرار با تیمارهای آزمایشی شامل شوری خاک در دو سطح غیر شور (5/2 دسیزیمنس بر متر) و شور (6 دسیزیمنس بر متر) ، مقدار علفکش در 4 سطح (شامل 0، 25، 50 و 100 درصد مقدار توصیه شده) و زمان کاشتدر دو زمان 60 و 120 روز بعد از کاربرد علفکش نیکوسولفورون به همراه ریمسولوفورون (اولتیما) با در نظر گرفتن گیاه گندم به عنوان گیاه آزمایشی (در مجموع در 48 واحد آزمایشی) در دانشگاه شهید چمران اجرا شد. بر اساس نتایج، افزایش سطح کاربرد علفکش باعث کاهش سطح ویژگیهای رشدی گیاه گردید. در تیمار 60 روز کاشت پس از کاربرد علفکش، وزن خشک در تیمار کاربرد 100 درصدِ مقدار توصیه شده علفکش در شوری 5/2، برابر با 6/1 گرم میباشد که اختلاف معنیداری با تیمار 50 درصد کاربرد علفکش در شوری برابر با 6 دسیزیمنس بر متر نداشت. لذا در شوریِ بیشتر، سطح کمترِ کاربرد علفکش میتواند به اندازهی سطوح بالاتر علفکش در شوری کمتر به گیاه آسیب وارد نماید. با افزایش زمان کاشت اثرات باقیمانده علفکش در خاک کاهش یافت. کاشت گیاه 120 روز بعد از کاربرد 25 درصد علفکش، اثرات آن را کاملاً خنثی کرده به نحوی که تفاوت معنیداری با سطح عدم کاربرد علفکش مشاهده نمیشود. لذا میتوان نتیجه گرفت با انتخاب زمان صحیح میتوان اثرات مخرب مصرف مقادیر بیشتر علفکش را تا حد زیادی کاهش داد. همچنین در نظر گرفتن ویژگیهای شیمیایی خاک از جمله شوری به عنوان عامل تأثیرگذار بر رفتار علفکشها در خاک میتواند در کنترل آثار باقیمانده علفکشها در خاک و گیاه مؤثر واقع شود. در صورت وجود املاح اضافی در خاک (شوری) و کاربرد حداقل 50 درصد مقدار توصیه شده علفکش اولتیما، بهتر است حداقل 120 روز فاصله زمانی کاشت برای گیاه گندم در تناوب زراعی رعایت شود.